4/27/2006

justiza...?


…a chuvia vendoulhe os olhos, o vento fijo o demáis…se nom havía nemgún ruído que poblara a nuite, el fixo que esa escuridade soara a fíos de coitelos redobrando ao seu contacto salvaxe…coa ira ensordecendolhe os ouvidos, cos pelos voando polos aires tebrosos, ergueu a man, invocou ao seu esnaquizado honor e trepidante fixo do acto uma carnizaría de vísceras, fibras, ósos e licuoso sangue, …sangue por todos os vingados e berros por todos os lamentos agochados, reprimidos…e suavemente deijou que o mesmo orbalho lhe limpase o rostro e que o próprio vento lhe secase as bágoas…agora si…agora o mundo jâ era un chisco máis xusto…

6 comentários:

nenodanorita disse...

Justiça non sei, pero o relato ten un grafismo moi definido. Apretas, aleghrome de volverche a ler.

Anónimo disse...

Cada chisco de xustiza é unha delicia...

Unha apertade xustiza.
;)

besbe disse...

Onte vin V de Vendetta, hoxe volveches a lembrarma. Ás veces a xustiza ten toques de vinganza.
Un saúdo Txari.

leco disse...

E ao sétimo descansou!

nenodanorita disse...

xustiça sería que txari postease algo máis a miudo

besbe disse...

acredito