2/04/2009


"how many roads must a man walk down, before you call him a man..." o velho mestre tinha escrito tal coissa na pizarra......e canto temos que caminhar, sufrir, sorrir, cantar, chorar para darnos de conta da enorme levedade, da leve enormidade que comprende a vagagem polo nosso devir?.....noitras verbas, canto temos que vivir para chamarnos, a nós mesmos, a min mesmo, un home, umha mulher, umha pessoa pensante???? a resposta amigo, está no caminhar.....no caminhar en días como istes onde o sol inunda as doce horas de plenitude diurna e a nuite aven-se cum frío embriagador que convida a passeiar, a berrarlhe aos agochados fíos da nocturnidade o muito que gostamos de caminhar, caminhar nom sempre é avanzar, pero irremediablemente avanzar ten muito que ver com ouvearlhe sen rencores as nossas queijas, a umha lúa nova, aussente, que pampa de impreséncia, inquérenos se somos suficientemente homes, mulheres, pessoas, seres pensantes....e sigo caminhando, cantas estradas? nono sei, caminho......sentindome, calling me a man, a simple and lonely man.....but a man!......

1 comentário:

Anónimo disse...

the answer, my friend, is blowing in the wind...(trebom)