das máis belas fruitas...a vermelha !!

per la pomodoro che gli mantiene i sorrisi i fogli
e per allentarlo quando sveglia...

aguardando ter cobijo omde reparar a ialma velha/ reparei por causalidade, ou polo azaroso do destino numa fresca fruita vermelha/ ao comezo poco reparei ante o vazío do fruiteiro/ da pureza e da sinjeleça dela/ nom resaltaba nem desapercibía, mais reluçia cando olhabas á esghelha/ dubidando què turbaba o meu siso, descubrim que me sorría a mui rabela/ ante a incredibilidade de ver sorrir uma fruita, por mui vermelha que senha/ fíjeime máis de preto nos seus hábitos e nas rutinas da estrela/ dese fruteiro desolado en que se converten certas cidades sen senha/ vin que nom maduraba nem perdía frescura como a fruita d´acarón, a pera/ amáis con pouco tempo fui curando a minha ialma e levantouna ata as estrelas/ é hoje o día que nom posso pensar, sem sorrir, nalgo que me evoque a ela...nem ouvir o rintintin de certas linguas senlheiras/ nem ofuscarme, cando toca, se nom apareçe a fruita pola escena/máis si luito é polo sorrir, se canto é por sentir, se bailo é por vivir e se esto escribo é por que das fruitas sempre tivem á máis bela...

(de cando os pomodoros pintaban en azul...)