11/30/2007

do dilema...


o fodido dos dilemas é que nom som doados de resolver, ti pensas, pq tomar decissioms sem pensar queda como moi preghisseiro, nom?, entón penssas e buscalhes as cosquillas a cada punto, os febles, os fortes. polos, se cadra, numha listagem de papel, ou de códigos binários…pero o dilema está ahí, segue….nom desapareceu ¡!, pode que se convertirá num dilema que tira máis para um punto que para o oitro, pero será suficiente, hai dilemas que nom rematan até a morte (morto o can rematou a rabia), pero hai dilemas que sobreviven á morte, será por istes últimos que en cada dilema paresse que me xoghasse a vida??...os dilemas continuan inclusso coa toma da (s) decissiom (s), o puto costo de oportunidade que lhe chaman os amantes da economía….o que está claro é que o dilema, é e seguirá sendo um dilema….

E a ver como caralho resolvo eu o dilema desta fin de semana….brrrrr, alghem terá que perder!!!!

11/19/2007

das maletas da fugida,,,




...antonte vina axexando o horizonte dende a fiestra dum cárcere sem reijas, dende umha gaiola sem aramios...polas meixelas esvarabanlhe dúas bágoas, que as oitras jâ as tinha gastadas en anos e anos de pranto...apurou o pitilho e emborronou as bágoas co rimel denantes de tirar dos mocos (as bágoas interiores, disque)...coa préssa dumha fugida cara ningures, baixou as escaleiras tropezando as maletas contra cada um dos peldanhos, nom importaba a violéncia da fugida...só fugir, só respirar, só chegar a abaixo... atrás remorsos, atrás bágoas e umha vida repleta de desencontros.




cando a vin marchar nom puiden senon enternecerme, pois a vida é mui puta cando a tratas de ti a ti....




levaba anos carteandose con el, cada mércores chegaban coa correspondéncia tres misivas que antepunhan embaijo do selho: "de prissiom a prissiom, de coraçom a coraçom". na modelo, só había um día de recolhida de cartas, e todas as da semana acumulábanlhas á morea, ela só podía, así mesmo, recibilas um día á semana tambén, así ía trazando num intre como se alteraban os ánimos do impetuosso amado a o longo da semana...ela marcaba em vermelho, em forma de coraçom, todas as faltas de ortografía del que lhe produziam tenrura...tambén tinha cartas da nai que lhe contaba de como a súa familia, no sur de andalucía, a botaba de menos, pero nom podían ir a visitala, de como a irmán estaba recomponhendo a súa vida con anacos de fotografías superpostos, alheos, fríos, distantes...ela anhoraba anhorar, e choraba...o sábado sería a quinta vez que ía á modelo a visitalo, contaba cum permisso de cinco días e levaba preparando a viagem dúas semanas... el estivera incomunicado dez días por manexo de arma branca no cárcere, prometeralhe que nom voltaría a meterse em problemas, pero nom era quem de prometer nada dende detrás dumhas reixas que alonxan máis da realidade que do sonhar...ela estivera apercibida tres días por umha pelexa cumha gitana no patio, pero os arnhazos jâ lhe desapareceram do rostro....estaba decidida...desta contarialhe a el toda a verdade, nom máis mentiras encubertas en fermosa pel e verbas forradas de veludo...cando tivera que tomar oitras decisióms colhera forzas de-sabe-Deus-onde, e co peito enchido, encomendarase a ter valor....el era todo o que lhe quedaba, a ultima bala dum revolver chamado esperanza....




o luns, logo de voltar de visitalo, vina desfeita, acabada, derrotada, a o borde da lene coitelada nas venas que a redimiría do sufrido...as maletas a medio facer, umhas braguinhas, três botes de píldoras, todas as cartas del ordenadas por data, as últimas rotas en anacos.....e enriba de todo, en milheiros de anacos tambén, o reconhecemento de cambio de sexo que a facía mulher dende 1991....




nom sei se metería algo máis na maleta, nom sei se a deixaría abandoada en calqueira contenedor, porque hai passados que só serven pra abandoar num contenedor, nom sei que plans tinha, nom sei se tinha plans...pero ela jâ daquela sabía que voltar a o cárcere jâ nom era umha opciom possible...



(a maría, inductora a que a verdade surgira...)

11/08/2007

das uito coissas...


recibido o encargo dos memes de zerovacas, e recén cheghado coas leghañas de marugía zoupandome nos olhos, tenho que ponherme a cavilar en uito coisas da que falar no meu blog, e vendo o que algumha gente puxo, pois crin que cada qual puxo do que sabía ou lhe gustaba…a min nom me gusta pero é do que sei (ou debería)... de buscar pisso, así relatarei os últimos uito pissos nos que vivin dende setembro 2005 (boa média, se falasemos de companheiras sentimentais….pero som pissos, habitaçoms…)...por orde cronológica de recente a antigo…por seguir umha orde:

Um.- pisso carrer calábria, bcna.- pisso ambiente ocupa, con cinco habitaçoms, mobles aproveitados da rúa, prezo moi barato, cama de matrimónio, gente moi enrolhada e moi preghisseira tambén…todo era fumar, rir e descansar…cheghou a merda ao teito…e houbo que limpala enteirinha!!!!!

Dois.-pisso carrer casp, bcna.- pisso de luxazo, pantalla de plasma tamanho XXL, salón para patinar, saltar á corda e pinchar música a o mesmo tempo, cozinha pequena pero sempre ocupada por cozinheiros exquisitos, companheiros/as impresionantes, moi bo rolho, chegaron a ser amigos máis que companheiros, cama matrimónio…houbo que deixalo con pena, pero nom quedou oitra…

Tres.-pisso poble sec. bcna- pisso a o que cheghei fuxindo e marchei do mesmo geito, pisso moi soleado (vivin o vran nel), cama de matrimónio, moi bo rolho cos companheiros, ambiente internacional, pisso de luxo, nom moi caro, só que quen tinha que pagalo desapareceu cos cartos rumbo a Nova Zelanda, os mossos non deron creto de tal…

Quatro.-pisso avinguda paral.lel, bcna.- mini-zulo que constaba de catre, armário e um pequeño espazo para respirar, só umha companheira, neurótica, obsesionada coa limpeza (coa das demáis, coa súa era máis relajada), moi bem situado, moi caro…patas para que vos quero…

Cinco.-pisso perilho, oleiros.- pisazo-que-te-cagas-que-case-choro-cando-o-deixei, cheghei fuxindo, busqueino cum companheiro, logo vinheiron dois máis, soleados, ambiente rural, cama de matrimónio, habitaçom espaciossísímas, mobles redecorados por min, dous banhos, sitio para aparcar o coche, a o ladinho do trabalho, companheiros conhecidos de sempre…mimá e pensar que houbo que deixalo e últimamente o resto van caendo coma moscas…festas con canhita, ir á praia, discutir, fumar, rir, chorar, folhar, comer, limpar…bueno limpar, limpar nom foi moi parelho…

Seis.-pisso-chalet na zapateira, a crunha.- cheghei de emergéncia, enorme, vixiado polos donos que vivian ao lado, ambiente “moi participativo”, a convivencia vixiada polos donos que vivian ao lado, espacio enorme para aparcar, na finca, preto da casa, ambiente vixiado polos donos que vivian ao lado, conhecin a moi, moi boa gente…que ainda conheço… nono soportei máis…lisquei logo de venderlhe umha habitaçom e case meterlhe um porquinho a durmir no jardim…

Sete.- pisso avenida das camelias, cidade olívica.- pisso que procurei com tempo, moi procurado, gente moi boa, cama de matrimónio, bo ambiente, boa situaçom, amigos en comun cos companheios…marchei por cambio de trabalho e cidade logo de viver um mes e médio…

Uito.- pisso rúa condesa bárcena, cidade olívica.- pisso onde vivín de extranjis, um mes e pico (os donos que alugaban nom aceptaban a homes no pisso, pero nem para tomar un café!!!) reherdei a habita dumha amiga para conheçer a oitra (eu digho re-conheçer, ou máis profundamente que jâ lhe conhessía a súa mirada), cama normalinha, habita bem…en constante vigiáncia por se vinham os donos (imborrable a lembrança de ter que comer umha mchambueguesa por viren estes sem avisar na minha hora da comida…) peghada-peghada a o choio, pisso de comer bem, con sobremessa de faladoiro, confessions, italiano, yoga, erghersse á mesa hora-pelejar pola ducha con quatro rádios e tres teles prendidas a um tempo, e muita pena de marchar….algho queda daquelo…que nom é pouco….

E agora nom vivo en ningún destes pissos e em todos ao mesmo tempo, pero som coma os filhos, ainda que seja a décima mudanza…asusta….

Hai que nomear a alghen??!!!, verdelho, susolista, cartafol de silencios, pau, marinha, e nom sei máis, se están repetidos éche o mesmo , releédelos... (sintoo, cheghei algho tarde...)