o ansiado partido (II)

recuperados os folgos seguía o jogo con un empate técnico que mantinha em vilo aos jogadores de ámbolos conxiuntos, por um lado uma equipa conseguira façerse forte no seu jogo caseiro de ampla tradiçom na nosa liga por oitro lado os sublevados tinhan em mente ideas novas e revolucionarias basadas em jogos de luzes varias e música de corosi danças moi fashiom para a ocasión, mais uma equipa é uma equipa e debe permaneçer unida, decisióm salomónica, un pouquinho de licor café con jotas de cubata e mudaçom ao meia-fashiom-permiso-para-dançar con cubatas con jotiunhas de LK... o desvarío vario, jâ coa incorporaçiom dos ultimos jogadores o ambiente andaba caldeado, tuchín descoidara a banda dereita en demasía e os cubatas penetrabanlhe pola banda como-perico-por-su-casa, cambiamolo de banda, puxemos a pakis pola dereita, pero tal qual, os cubatas sejían penetrando pola banda coma canons, concluçom?...o enemijo é forte nom é um calqueira, reduçimos a dose de aporte á metade ( se é jarrafon ponme a metade, che!) e o resultado foise equilibrando, as miradas que nom se lhe escapaban a zipi, que ía perdendo sen darse de conta máis balóns...pero nom fumos quen de ajuantar a presión, ante a incipiente chegada dumas ademiradoras de oskar, foisenos a presióm ao caralho, a forma de jogar mudou por um baile sem jeito...começaron os fundamentalistas do fútebol a ponher burkas á penha de malo olhar... o diálogo coa árbitro fíjose imposible ante os tocamentos de sectores em partes íntimas, as admiradoras que se enfadan e ameaçan con deijar á equipa soa, os roces que van e venhen (non confundir amor con amizade)...e os cubatas que sejían a naçer das mans sem saber de onde vinham...uma jogada propia do mesmo cruiff...e a caída dos deuses, a banda dereita quedou orfa pola lesióm de tuchim que primeiro reclamou ajuda nos coches da estrada (dende a mesma estrada) nom lhe debían de façer muito caso pq o esquivaban, logo dou en deitarse no céspede reiteradas veçes, longe de ajudalo os companheiros incentivabano para rubir polas fachadas, zipi que ja estaba colhendo recortes, gager que afila a súa língua piropeira, e sóltalha ás`primeiras que pasan, tuchín que cre que o árbitro chamoulhe filho de puta...os companheiros que lhe dan a rasón (apartandoo e dísindolhe: dalhe, dalhe, tinhas tuda a raçom!!!)...tizóm a esas horas firmando o finiquito no caracois, (-creo que en clases de historia estudiara que me tocaba máis polas cotiçaçoms(tizóm) -que cotisaçoms? (dono do caracois)) oskar nom aturra a presión e deija á equipa cun jogador menos, manhâ nos vemos...e eso que non viu chejar de novo logo á súa amija do burka!!! jâ no blaster a hecatombe, ...tarjeta roxa !gager dobla pq disquenom ajuantaba máis coa risa... tucho...bueno...por aljo pareçido, pakis jâ nom estaba, e menda, zipi e moucho morríamos por um bocadilho e um taxi co que achejarnos a despertar a gager e tucho que coidaban do coche, o coche atres ja jodiu a suspensióm, cada um para o seu nido..e um novo espertar que jâ é oitra historia distinta...