jogos reunidos na praia no marçal...

Aproveitando as novas perspectivas que se abrem, e tendo en conta que para algo contamos cos amighos, acedin a uma invitaçom dum antigo companheiro de piso para visitar parte da geografía desta antípoda levantina, e de paso comprobar como pulsa a realidade da nuite nestas parages. A coisa pintáronma muito alegre, muita marcha, muita gemte e risos por capachos…incluso a gorja doume pacto de trégua e deijou de-me atormentar as nuites…prepareime e comprobei que nom varía muito dum lugar a oitro, salvando os prezos, por suposto que aquí incrementanse em progreçom geométrica (que diría descartes), pero a hora de peche varía en senso inverso…pero o que realmente máis me sorprendeu, cal experimento sociológico, foi como o clima d´aquí é realmente caluroso…a minha paisanaje pasando arrefríos, temporais e desbordamentos, e eu deitado na praia de vilanova i la Geltrú baijo vintatrés graus de tépedo benestar…e é que a colónia de galegos na empresa do meu amigo (que nom é pequena) reúnense muitos fins de semana para xoldrar e façer a estáncia de semi-exílio máis acolhedora…ista vez tocou ir á praia con todos os utensilios de dominguero… o primeiro que destaquei (e suponhíao aínda estando na terrinha) é que a terra tira muito, muito, muito…canto máis en proporción de máis tempo sem ir a vela…em segundo lugar (e sem que serva de extrapolaçom) que sentirse extrano numa parage que reconheçes coma alheia fai crear núcleo de idemtificaçom pechado, cuma açentuacióm das carácterísticas que nos unen…e gêram uma série de críticas á terra que os acolhe, nom despectivas pero sí comparativas deijando polo geral este levante por baijo da mátria-terra (o único que salvaron da crítica fui o clima, coa excepçom de julio-agosto), ademáis, xa que levo pouco tempo por aquí advertironme do carácter pachorróm dos cataláns, algo que choca coa ideia prévia que tinha deles…uma crítica contínua á “idiosincrasia catalá” que enalteçe as características da nosa terra…a min doume que pensar:…esta mesma micro-galissa que se crea no exterior, defendería coa mesma força e convicçom estas peculiaridades e estes “pequenos detalles” que nos definen e dos que cantan en anhorança na nosa própria terrinha? Pq do que sí estou convençido é de que um catalán é catalán, séntese catalán e mantem o mesmo discurso catalán alá onde vai, sem excepçom…gostaría de que así fose que se chegas a uma conclussióm, logo que poidas e queiras aplicala con todas as consequéncias…comprobei que a paródia do neng na tele nom é algo puntual (ou se cadra saín na zona prodigi-tunning cos nens aglutinados) e que cando din que aquí todo é caro, refírense máis á cantidade que ao prezo (orientativamente: o que na minha casa chamase media barra de pan de bocadillo: 1,20 € (previo peso na báscula))…pero toda esta comunidade tinha uma frase na boca: “ a ver cando caralho me sacan de catalunya”…a min é uma frase que me lembra a eses diálogos prévios na peli casablanca, onde a gemte desesperase por sair duma cidade sitiada polos nazis cuma única vía de escape…eu, decidin nom crer ao pé da letra nada e sacar as concluçoms ao pouco e por min mesmo…