justiza...?

…a chuvia vendoulhe os olhos, o vento fijo o demáis…se nom havía nemgún ruído que poblara a nuite, el fixo que esa escuridade soara a fíos de coitelos redobrando ao seu contacto salvaxe…coa ira ensordecendolhe os ouvidos, cos pelos voando polos aires tebrosos, ergueu a man, invocou ao seu esnaquizado honor e trepidante fixo do acto uma carnizaría de vísceras, fibras, ósos e licuoso sangue, …sangue por todos os vingados e berros por todos os lamentos agochados, reprimidos…e suavemente deijou que o mesmo orbalho lhe limpase o rostro e que o próprio vento lhe secase as bágoas…agora si…agora o mundo jâ era un chisco máis xusto…