teijeiro quedanos pequena!!!!

(vem datrás, eh!!)...a cofussióm fijose reino entre nós...gager que nom sabía por onde escapara o chuli-boy, zape que nom sabía como se chejara a aquelo, tucho que nom remataba de entender por que o sacaramos dun coche onde o CONVIDARAN VOLUNTÁRIAMENTE a subir (sic.), o filho do cura pq nom entendía que pintaba entre nós (obvio era que naquel preciso momento nom estaba a matinar en lloves, en navalhas ou na música do futuro...), o moucho que nom fora quen de extendela paz entre os disputantes ("tinhas toda a ghassom, tuchinho, tinhala toda contijo!") e o txari, que fora quen involuntáriamente esvarara, que nom tinha jueso roto, nem sancre na cara, que caera incluso co cubata incólume...o txari nom entendía nada, nem por que se riran, nem pq apareçera alí un rapass, pq fujira....pero nom lhe dou ao txari tempo a pensar máis, jâ tinha oitro cubata na man, jâ era oitro bar e jâ eran oitras conversas -"que pghopio de ti txari, que pghopio de ti, sempre a montas onde vass"(esto coido que nom fai falha disir quem o dijo, nom?)....uma incertidume solo superada polo trebom que mentres todo isto aconteçera el permanecera apejado aos suntuosos beizos duma laverca calqueira daqueles lares -(plop! (sonido de despejarlhe a ventosa da boca á rapassa en cuestióm) que? que passou? que se oiu un coche aselerar?...e é que hai coisas que non cambiam...show must go on...cantaban uns ingleses, e nós bebiamos como británicos também, as luçes foron menjuando, tuchinho refujiose na calor que desprendían os jelos en cada sorbo, e foi aplacando, malia ter a súa conciência (esse día chamabase bull, peta - bull) disindolhe en estéreo, en cada um dos ouvidos: "eres un bulhero....eres um bulhero" e pareçía que ía calmando, pareçía...porque a juzgar do futuro inmediato comprendemos que só mudara de obxectivo...fomos acompanhamdo cada cubata cum pasinho de baile, e alguma que oitra risa, a nuite ía retirando o manto que extende sobor o sol, e o lene abaijar de pálpebras foi façendo melha en muitos dos que contra o alcól luitabamos...o moucho foi pechando os olhos cando víu a que se puido montar e nom se montou, e zape, listo como um raposo, retirou ao trebóm dos beizos doitra doncela sem consciência social, onde quedara durmido namentres lhe esvaraba un rejinho de baba na comisura esquerda da boca....-"estás dando asco, vamos pa´ casa, que ahí nom tes máis que ghoergh..."...e como da nuite ao día, ou do sólido ao jaseoso...ocurreu o milajro...eu jâ o vira vir ao larjo da nuite, jâ me pareçera que duraba demasiado toda esa comédia....pero quijemos sejir e o milajro aconteçeu....de súpeto...como se uma man divina dese orde, desapareçeu todo o mundo do bar, acalou todo, silenzo absoluto...e eu quedo sem olharme, sem lusss...(tardei realmente un quarto de hora en darme de conta de que estaba no quarto de banho e nom atopaba a chave da lusss...) si, si,si....ride...pero nesas condiçioms ninqún de vós iría milhor.....devín de tardar pq ao sair jâ faltaba médio bar, e dos poucos que conheçía nen a metade...fijen/simulei que bailaba, tarefa inútil dadas as horas, o estado no que ía, a gemtalha que alí había, a música que nom se escoitaba e que nom conheçía a ninquém...e claro que fai uma pessoa de proveito nisas situaçoms...achejarse á barra, pousar o peito, darse conta que detrás minha esta gager-man, e a dess metros tuchinho (ummm, setíame como na casa jâ) e diçir: -"por favor, camareira posme un cubata de juisqui con cola, cando poidas,? a que hora pechades?"(sic)...e sentir aos tres sejundos na orelha dereita a gager: -"que lhe dijeches á camareira que aqueles tres maromos están diçindo que che van a partir o peito por insultar á camareira?"...cara de asombro...-" pedinlhe por favor si podía ponherme un cubata"- e dijemos ao unísono, tuchinho a quen se lhe ía o torçer de pescosso con gesto de rectitude na iugular de máis para a esquerda, gager que notaba a flaquessa do último cubata na man e eu, que ía como ía: "ÍMONOS, MECAJONAPUTA...QUE ISTO CHEIRA MAL" e saímos pola porta do local, jâ de día o sol foi saudandonos um a um, e debeu se isso pq na máis sair pasounos a borrachera de jolpe, como se cruzasemos da vida á morte...le juro señor juez que se nos pasó la borrachera al momento y salimos del local como los tres angelitos que guardan mi cama...tranquilos, sin perturbar y bien peinados...pero como amaneçeu? debíamonos de prejuntar cada um, mais ninqum ousou abrir o peteiro...e ando imos?....-nom sei, eu conheço locales abertos pero están a quarenta e cinco km., pois os que coneço eu alomenos a sesenta...bueno, e se imos pra casa??...aos tres izousenos a bandeirinha de retirada e começou asím...A LENTA AGHONÍA POLO DESERTO DE ASFALTO... lembro que começou gager co jajajá, eu seghinlhe co jajejí e aos poucos estabamos os três a rir no chan, numa cidade (uiii!!!!, caseee, faltalhe pouco para pasar de ser vila!)desconheçida (bueno...semi, coma o leite) a umas horas altas, e...e serenos...eso sí señoría juez, serenos, muy serenos.....e enfilamos polo único caminho a patas que conheçemos cara a casa do homaxeado da nuite...íamos coma os beatles polos pasos dos peóns, en fila....a brisa marinheira começou a impactar no meu rostro sonrojado pola etílica nuite, a tuchinho a luss da manhâ dabalhe un aire de galantería, e gager...gager jâ ía alá adiante...respirei fondo, colhim esse aire, primerizo aire marinheiro do mencer, olhei o orizonte e pensei..." joder, para ser a nuite que fui e esmorgar como esmorgamos, e beber como bebemos, e ser o tropelóm que somos...pois acabamos mui bem a nuite, pq se lhes passara aljo a os oitros chamarían...e eu preocupándome de que jâ a vira vir...jajaja que parvinho som!!! "...pero nom som parvo, e aínda era moi cedo para issas entelequias...o que ha de ser, será pior, que dijo murphy...a manhâ, repito, vinha soleada, alejre...bonita..."manhá sem incidências, forza de un a dous, nenhum tipo de maruxía e vento de oeste e surleste..." que diría pemán...e nós íamos cansados, mais bandeando dos risos que nom podíamos conter...era alegría sr. juez, sana alegría...e ao lonje divisamos o OBJECTO NOM IDENTIFICADO que nos perturbou tanto o siso...bueno denantes, cruçamonos cum boghacho que ía pior que nós..bueno, nosotros de aquella ya le íbamos serenos, señoría...dijemoslhe que deijara a bebida, que se nom sabía beber que nom bebese, entre risos...bueno eu e gager, pq tuchinho estaba empeçando a apretar o punho e trinchar os dentes...colhemolo cada um por un hombro e para distraelo dijemoslhe: joder, mira o que hai alí...
VERSIÓM 1: sejimos caminhando e vimos que uma luz fúlgida, penetrante e cegamte fíjose sobre uma rotonda a cem metros de nós...uma pequena explosióm, e como se duma nave se tratase un objecto transportase até o arcén onde cae de golpe quedando metade no arcén, metade na beirarrúa, todavía incandescente, a luss retirase e o sinal muda de cor, nós achegamonos...
VERSIÓM 2: um coche a gran velocidade sobrepásanos (nós sejiamos caminhando) e colhe a rotonda polo médio (saltandoa, vamos!!) polo caminho leva un sinal por diante que remata na beirarrúa, o coche frena , um tipinho baija, mira que nom levou muita rossadura, dalhe uma patada ao sinal e alí queda, entre a beirarrúa e o arcén...nós que todo isto víamos, acheghámonos...
VERSIÓM 3: nós sejiamos camionhando, cando gager dende adiante advirtenos: "jajajaja, que risa, mirade o que hai na beirarrúa!!", eu sejía falando co borracho, que erá adicto ás borracheiras, e tucho fui onda o gager, eu sejino, cando cheghamos, vimos un sinal enorme de rotonda, entre o arcén e a beirarrúa, posiblemente perturbando o tráfico que de ser máis tarde podería haber, cun fin claramente social, e por evitar maiores danso arrimamolo cotra a beirarrúa....enha e os trwes
FEITOS COMÚNS ÁS TRES VERSIÓMS: escachamos á risa ante a comicidade de ver un sinal enorme tirado no chan, apartamolo antes de nada e pensamos ao unísono, aínda que fun eu quem o exteriorizou con verbas (txari, el de las ideas) e se o levamos até a casa de zape....venha!!...e os tres carghando cum sinal ao lombo que pesaba a súa ramera nai...(sabe aljén a distánsia que dista, ponhamos por ejemplo entre...nom sei...entre vila-garcía e vila-joám, por ejemplo....pois algho pareçido....asím como catro quilometros...!!!!) o das ideias, podía telas milhores, oh!!! e alá vamos carghando coa crussm, redimindonos de tódolos pecados da nuite, primeira parada do viacrucis, tucho que solta o sinal-"pesa de caralho, un descanso" (obviamente son deses sinais enormes para seren vistos a cen metros), o gager que ten "oitra ideia"- "e se lhe sacamos umas fotos co móbil?", para o que solta o sinal para colher o móbil...quedando eu como único salvajuarda do maldito tesouro....cuestióm de física, cuestióm de física....se aljo que está sujeitado por tres subjeitos, queda sujeitado de súpeto por um, este um...questióm física...cae ao chan co sinal....en resumen, a foto fui a foto minha abraçado ao sinal no cham....estilo escena romántica de enmanuelle...pero o día ennejrou....tanto jogar co gume da navalha....e é que eu jâ o vira chejar, eu vírao vir por atrás....parase a música, apareçen as escuras nubes, o vento deija de soplar e nós de rir...maldita ideia a de transportar o objeto indeterminado sete km. entre os tres....maldito o día en que se cruzou no meio do caminho...causa-efecto...a causa jâ estaba feita, as fotos tomadas...as risas botadas...jâ só faltaban...LOS HOMBRES DE PACO VESTIDOS DE FOSFORITO...descabaljan da patrulha, fan o sinal dos marines iankees, caras de seriedade (por serto, deijaron a patrulha mal aparcada...pero eran homes de lei...) -"nas noches, cabalheros..." "que están haciendo?" (a resposta omitirémola por nom matar a ninquém da risa, amáis aínda estamos baijo secreto sumarial...)...-"a onde se dirijiam?" - "ummmm, ummmm....ahí adiante" -"con que propósito?"- eh...para levar o sinal que entorpeçia o tráfico"-"IDENTIFÍÍÍQUENSE" namentras sacaba a minha rtarjeta identificativa puiden comprobar o verdadeiro alcançe da parelha que me acompanhaba...(bueno, jâ o sabía) um-"caghena puta-caghenocaralho-se pessejírades -nacotraficantes-que estan-acabando coa salú-quem vos pajan?-quen?-os narcotraficantees?" oitro -"pa que ques que me identifique?"...imposible nom rir ante tal panorama,...a mion que me se me trababa a linjua da risa-"jajajase..jajanhor...jjajajajen...jajajte..."cómo que no tienes documentaçióm aquí?!!!, a ver NOMBREEE!... e o mundo parou (eihhhh!!! que deije de girar o mundo!!!!) a música fijo un redoble de tambores, catro cornetas entonaron o tirirín tirín tirín.....e toda a atemçiom enjlobou a resposta de tuchinho, indocumentado ´de asiduidade (ajora menos), estirou o pescosso, enfitou coa olhada ao agente e dijo con voss clara e diáfana: -" PACO MI VIDA, CHAMOME PACO MI VIDA"...a min e a gager nonos chejou o chan para tirarnos (como poden dúas pessoas tirarse ao chan a escachar a rir diante de dous agentes da lei???, pois si....assí como un bo anaco, e todo esto serenos señor juez, que lo liviano que bebieramos ya alllá se fuera con la noche!!!....alaaaaaa! alá levan a paco mi vida a identificalo ao quarteliho -"-acompanhenos!" -"a onde?" -"ao quartel"-"pa que?" -"pa xojar a baralha tucho-dijo gager!", alá foi, nós detrás...-"perop que pensade sque esto é un taxi!!!" andando volos dous", e alá fomos eu e gager a buscar a tuchim, que estaba no quartelilho co peito inchado dúas quartas e mirando como pa matar ao agente -"güenas, vimos a buscar a paco mi vida!" nom fijo falha máis, o agente comprendeunos e díjonos "ahí o tendes" e gager co seu fino humor (e sempre oportuno) prejúntalhe ao da porta -"a ti quem che paja o minhanco ou o oubinha" adiosssss.... e é que eu jâ as vira vir...eu jâ sabía cando empeçei que nom me chejaria este post......(continuará na derradeira entregha....ajuardo)