afundidos na máis profunda das estimas existentes, emprenderon rumbo sem destino fijo no máis escuálido dos coches que se poideran imaginar. colheron en dúas rechonchas maletas mal pechadas, as quatro coissas que se soen colher numha viagem inesperada. cabalgaron no vento cos máis ansiosos dos risos, soltando bicos ao ar que lhes peiteaba as ansias de ceivar o que sentían…dirigíanse cara alá onde os anos do coche, as poucas coissas que levaran ou as inclemencias do tempo nom tiveran a mínima importancia…
á volta de pagar a respotagem do combustible, ela jâ nom estaba, deixara un fular vermelho con lunares brancos no assento, máis por esqueçemento que por mostra de tacto…entón comprendeu que a liberdade non estaba en ir a onde un quixera, senon en nom necessitar a ninguén para ir a ningures….e prendeu de novo o coche…
2 comentários:
A liberdade é coma o amor: todos saben que é pero non saben definila.
De tódolos xeitos, liberdade como non necesidade de ninguén para ir a ningures é unha boa engadidura á definición de liberdade.
Noraboa por eses 100 puntos no teste de IQ.
Estou de acordo, e gustame esa definici�n da libert� e ese acto de ir a donde un queira tam�n. Bicos
Enviar um comentário