a chuvia segue existindo...

as pingas da chuvia seguen debuxando círculos concéntricos nos vidros carcomidos polo sol...o cárcere de chuvia anega o espazo no que os turístas sentense prissioneiros, e o sol disfraousse de paraugas para encher os pantanos de sabiduría, de sustento vital....nissa paragem, que me queda?...unirme como os de estocolmo a o sentir dos prissioneiros ou rebulir a energía plúvica co risso amplo imperante sobre as súas faces?....elixo continuar, recolher pinghas de chuvia e gardalas en tarros de cristal, em época de carestía (todo chegha, todo chegha...) han de ser boas...e tentarei sorrir...no caminhar a o descuberto, sem paraugas nesta rara e confussa chuvia....do mes das flores