do papaventos....

Nestas tediossas e difussas tardes de agosto, cando tenhenche proibida a verba vacações, só queda tempo pra perdelo, pra deixar voar o maxín e evitar que caia em sixilossas furnas que se abren e pechan no e co contínuo matinar...decidín tomar cartas nessa desanimacióm e aprivissioneime de aparelhos, pasatempos que no resto do ano, por varias e distintas razoms nom tenho possibilidade de empregar...porén, nesta ocasiom merquei um papaventos, nom un papaventos calquera, senom um de dobre fío para manejar a dúas mans, malia tambén que algo sinxelo, para nom desafiar demassiado a os mornos e lévedos ventos que nestes lares de cando en vez sopran.

naveguei pola internete para saber um pouco do assunto, como erguelo, como manexalo e fazer o que um queira con el, as explicaçoms eran muito complicadas para um meu primer voo no que contentarei con alzalo apenas uns metros do chan e mantelo aí , luitando contra as forzas naturais. tudo será probar.

Dá tambén o tempo para ler varios diarios, poucos cargados de novas interesantes e máis aflixidos en repetir a mesma informaçom (en agosto é cando máis se parecem tudos) que de cotío. todo isto mentres a nova carga de trabalho nom dé cheghado, claro está. Pódesse constatar que a vindeira tempada do Barcelona Atlántica, chegará , num ámbito nom muito lonxano do de passadas tempadas: um contínuo retrocesso em materia de soberanía, umha desconcertante labazada ao progresso e um reparto de cartos-responsabilidades-beneficios entre os de antanho.

Agardemos que o papaventos, cando seja quem de facelo voar chegue tan longe que nom poida ver/sofrir como se mata, doma, e castra um país... se cadra pérdesse no ar, froito da minha inexperiéncia para passar a ser um susurro, um queixido unido ao vento, que se todo continúa como vai, será o único que testemunhe da nossa língua.....