os convidados...

nom nos dera tempo a preparar todo como mereçia, nom sabiamos cantos seríamos; polo alto caculabamos sesenta, polo baijo vintecinco...fomoonos engalanando e agardamos os tres sentados en cada silha...e nom chaman...enom vem ninquém...e pensarían que sería oitro día... de súpeto o móbil de gager dilhe que o agardan na estación de combois, o de cote que os colegas esperanno non sei onde, e eu agardando co móbil man... de súpetooo...soa...onde caralho está o teu piso !!!??? demos jâ tres voltas a oleiros e nom vemos eso que nos indicas!!! os meus colegas sempre se lucirom polo sentido da orientacióm (lógico se formo parte deles...) despois de catro voltas máis apareçem como os primeiros: en chandal, despelujados... témonos que cambiar, que ajardabas?...tes prancha?...pero laurinha, berreilhe, se a penha vai a chejar en des minutos!!! a min sóbranme tres !! sabía que mentía pero as mentiras na boca de laurinha quedan de puta madre...xaco, por traer nom troujera nem roupa, improviseilhe aljo...iago jâ chegara exaltado, (nunca o vin doitro jeito) e sacaba fotos a todo (a este blog só chegaron seis...!!!) de súpeto amijos de cote sen identificar...anfitrion de anfitrions, ponhemos velitas , ata no banho...sejundo comboio, a risa de zipi jâ anuncia ao entrar pola porta aljarabía (esa risa que precede á machada que se lhe intúe no jesto), nom di nada séntase no silhom, jâ son os cuartos que prejuntan polo clai, témolo no banho agardando que chejedes todos...nom sei se foi por iso pero sipi empeçou a fracuentar a entrada dos dous banhos...o trebom de fisterra entrou pola porta cun cubata na man, a min doume esa impresión, é coma quen sae de casa cun reloxo no pulso...e milide andaba ás procuras de cañita ou dalgun cañon que anunçiamos ía vir á festa...de rtegalo, catro polo prezo de tres, peta-peta-petabull, aljo resacoso pero enteiro...y cañitaaa?? os colejas de cote eram muitos e começamos a intuir as baijas... alguma máis que sentida