porque nom hai nada que genere máis genreira en min...como homenage, como reconheçemento, como acto de vergonha alheia...hoje quixera ceder a palabra ás sombras, ás siluetas, á geracióm que ía cambiar um país mudando o geito de pensar...por e para eles e para quen os/as lembran...
7 comentários:
Apoio a túa postura.
Unha aperta.
:)
tes razón, son días de calar e lembrar. Moitas gracias! emocioneime moito coa tua mensaxe e tamén con este post. Moitísimas gracias!
Amén!!!!!!!
Sempre.
Fermoso post
Unha aperta
Ogalla que non se repita e que nunca se esqueza.
Este foi un posteo directo e carregado de sentimento.
Fermosa homenaxe... comparto a túa xenreira... e hai cousas que nunca se esquecen... nin se deben esquecer...
Enviar um comentário