1/13/2009

a vergonha cando mistura coas bágoas...


Que façer um luns no que che robam o sono.....pois meditar e por muito que tento apartar o sisso das pessoais coissas de cada día (e de hoje em particular) que sempre aturuxan...só a image da man que sobressae da escombreira retén as bágoas, que miúdas, esvaran polas minhas meijelas...podería encher este post de ódio, de genreira, podería anegalo de sangue e fotos de massacres, de berros silenciossos que clamen ao ceo, ao inferno...ao coraçom...podería demagogar con peticions de solidariedade, paz, sentido común, piedade, xustiza, amor....pero nom salvaría a vida dumha ialma, pequeninha e inocente, cada vez menos inocente, dumha alminha dun rapacinho palestino, dumha meninha de gaza, que podería ser a minha, a túa a deles. ...as bágoas falan por min cando as verbas só me serven para encher um enorme silenzo,... o oquinho, breve, húmido, calado de media alma palestina....e nom berrarei, ou berrarei tanto que nom se me ousirá....porque a vida é vida, aquí e e em Palestina...

1 comentário:

Suso Lista disse...

UNha vez mais, e none canso, Palestina Libre. Apertas de novo