adeus á luz reflejada no papel.....

e con el foise a luz, e a nuite tinguiu de loito a súa escuridade,... e o velho cinematógrafo voltou hoje a ser mudo, a sonoridade con el tamén levou...pero fui máis o que deixou esquencido nas maletas das súas lembranzas, toda a memória colectiva en tamaño 16x16, as ledicias dos tempos idos, as degrazas da máis afastadas das terras médias, hoje foise cos méritos que a el sí se lhe puideron rendir en vida, foise a memória até entón viva, e a ledicia...foise a ledicia que asomaba ao seu rostro cada vez que falaba dunha fotografía súa, son desas persoas que cando a conheces sabes que estás conhecendo á Posteridade, un anaco de História... el foi feliz retratando e a fotografía jâ nom será a mesma sen a súa felicidade...nom sei onde andará agora pero de seguro que será sempre acompañado da súa kodak e os milheiros de histórias que del os meus ouvidos escuitaron...