re-visitando a rosalía

roubaronlhe o boi
roubaronlhe as vacas,
o pote do caldo
e as mantas da cama
entraron con sijilo,
coa nuite ja calma,
deixaronlle por compaijom/
no seu sitio a televisión
con pantalha de plasma,
o dvd, as silhas e un diván
a xojo cun sofa de pana
leváronlhe dous pantalóns rotos
e un traje que mercara na plaça...
soíño i espido ficou
jâ a rentes sem calma...
"...pero mira que son cabróns
o tourinho e o quintana..."

adeus ríos, adeus fontes,
adeus rejatos pequenos,
adeus vista dos meus olhos
que jâ nom ven de lexos...
minha terra, minha terra,
terra que tanto sachei,
deixoche o sacho cravado
pra quem o queira colher...
hortinhas que quero tanto,
fijeirinhas que prantei,
na nevera so teño as mançans do nitramon
e catro Kiwis que merquei...
deixo, en fin, canto coñezo
por un mundo que nom vím,
deixovos pouco a pouco
que os da patera jâ queren partir...

unha vez tiven un cravo
cravado no corazón,
e foi tan forte a dor, Dios mío,
que coa desesperaçiom, arranqueime un colhóm
e pedínlhe a Deus: dame forças
para arrancar cravo de tal condicióm
e doumas, sem dúbida
...ajora ando sem un colhóm...

castelhanos de castilla
tratai bem aos jalhejos
cando van, van coma bois
cando veñen, veñen com açento...
catalanes de catalunya (ou suisos da suisa)
tratai bem aos jalhejos
cando van, van sen um can
cando venhen, venhem co coche tuneado enteiro
euskaldunes de euskadi
tratai bem aos jalhejos,
cando van, van coas orelhas jachas
cando bem, nom lhes cabe no peto o dinheiro
madrilenhos de los madriles
tratai bem aos jalhejos
cando van, van con fame de bolo
cando voltan, volta como vinherom

airinhos, airinhos, aires
da ría de pomtevedra
se marchar, marchara ence
onde cabría tanta beleça

a rosalía, sempre co maior respeito...